zaterdag 30 november 2013

18


Ik houd van vrouwenstemmen. Het moet er maar eens uit: Ik houd van vrouwenstemmen, van zingende vrouwenstemmen wel te verstaan, geen vrouwenstemmen die telefonisch abonnementen proberen te verkopen of geld voor goede doelen willen. Nee, ik houd van zingende vrouwenstemmen.

Misschien begon het toen ik Janis Joplin voor het eerst hoorde, dat rauwe randje, bijna tegen het valse aan.. ik vind het prachtig! Het bluesy geluid van Rory Block dat ik leerde kennen via de muziekcomputer in het café van m'n vader, ik kon er geen genoeg van krijgen. Alanis Morissette die in de 2e aan me werd voorgesteld door klasgenoot Jan, ik was meteen verkocht. Bonnie Raitt zingt me regelmatig in slaap.

Afgelopen zomer kon ik m'n geluk niet op. Sofie Letitre betoverde me in het Oude Postkantoor in Groningen, Bells of Youth grepen me op Noorderzon, en Lavalu maakte me bijna aan het huilen op FestiFarm. Op datzelfde Midsummer FestiFarm gaf Qeaux Qeaux Joans een van de mooiste optredens die ik ooit heb mogen meemaken.

Ongeveer 6 jaar geleden werd ik op slag verliefd, het was een donderdagavond, open sessie in de kroeg van m'n pa, ik vergeet het nooit meer. Met m'n rug naar het podium stond ik met wat vrienden te praten toen zij begon te zingen. Alanis Morissette, Ironic, de mooiste stem die ik ooit had gehoord. Ik draaide me om en wist: daar, met die gitaar in haar handen zit de liefde van mijn leven.

Nu, 6 jaar later wonen we samen, en soms, heel soms pakt ze haar gitaar en zingt ze nog eens voor me.
Ik verander dan direct weer in dat jongetje van 18, op slag verliefd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten