18

Ik houd van vrouwenstemmen. Het moet er maar eens uit: Ik houd van vrouwenstemmen, van zingende vrouwenstemmen wel te verstaan, geen vrouwenstemmen die telefonisch abonnementen proberen te verkopen of geld voor goede doelen willen. Nee, ik houd van zingende vrouwenstemmen.

Misschien begon het toen ik Janis Joplin voor het eerst hoorde, dat rauwe randje, bijna tegen het valse aan.. ik vind het prachtig! Het bluesy geluid van Rory Block dat ik leerde kennen via de muziekcomputer in het café van m'n vader, ik kon er geen genoeg van krijgen. Alanis Morissette die in de 2e aan me werd voorgesteld door klasgenoot Jan, ik was meteen verkocht. Bonnie Raitt zingt me regelmatig in slaap.

Afgelopen zomer kon ik m'n geluk niet op. Sofie Letitre betoverde me in het Oude Postkantoor in Groningen, Bells of Youth grepen me op Noorderzon, en Lavalu maakte me bijna aan het huilen op FestiFarm. Op datzelfde Midsummer FestiFarm gaf Qeaux Qeaux Joans een van de mooiste optredens die ik ooit heb mogen meemaken.

Ongeveer 6 jaar geleden werd ik op slag verliefd, het was een donderdagavond, open sessie in de kroeg van m'n pa, ik vergeet het nooit meer. Met m'n rug naar het podium stond ik met wat vrienden te praten toen zij begon te zingen. Alanis Morissette, Ironic, de mooiste stem die ik ooit had gehoord. Ik draaide me om en wist: daar, met die gitaar in haar handen zit de liefde van mijn leven.

Nu, 6 jaar later wonen we samen, en soms, heel soms pakt ze haar gitaar en zingt ze nog eens voor me.
Ik verander dan direct weer in dat jongetje van 18, op slag verliefd.

"Ode aan een straatmuzikant"

Ode aan een straatmuzikant,

Daar staat hij,
op de hoek van de straat, gitaar in z'n hand.
Lange grijze haren.
Voorbijgangers lopen haastig over de klinkerstenen, en kijken glimlachend op,
een bekende melodie.
Zijn voeten tikken het ritme.
Het publiek loopt door,
de tijd tikt door.
Hij blijft staan.
Gitaar in z'n hand laat hij ze de tijd even vergeten, een seconde.
Een glimlach.

Goede Voornemens.

Dus, 2013....

'T is 3 januari 2013, na 1'en, en ik lig klaarwakker.
Op zich niet zo heel vreemd, ik ben een goede denker, en daardoor een slechte slaper, het komt vaker voor dat ik rond dit tijdstip wakker ben dan dat ik slaap.

Maar toch, ik lig wakker, ik lig na te denken. 2013. Een nieuw jaar.

Veel mensen maken tijdens de jaarwisseling van de gelegenheid gebruik om een lijstje te maken met goede voornemens, een lijstje met de beste bedoelingen, die vaak na een paar dagen alweer kan worden verscheurd, verbrand of weggegooid.Ik doe niet aan goede voornemens, ik houd mezelf er toch niet aan. Noem het gebrek aan discipline, noem het anarchisme.

Toch zijn er een aantal dingen die ik dit jaar wil, en misschien wel moet bereiken. Ten eerste wil ik dit jaar toch echt mijn bachelor halen, want man, man, man, dat wordt wel eens tijd. Na 4,5 jaar studeren lijkt het me prettig om een papiertje te hebben, een schriftelijke erkenning dat ik echt iets kan.

Maar als ik dat papiertje heb, die diploma, wat dan? Tsja, wat dan?

Ik moet wat met m'n leven gaan doen, ik moet er wat van maken. Ik voel de druk van de maatschappij op m'n schouders, de maatschappij die vindt dat de kunsten onzinnig zijn, onnodig, en met die mening mijn studie compleet teniet doet. Die maatschappij vindt dat ik serieus moet worden, iets met mijn leven moet gaan doen. En het ergste: ik trek me er iets van aan...

24 februari wordt ik 25... een kwart eeuw, en wat is de tijd ontzettend snel gegaan. Misschien moet ik inderdaad iets met mijn leven gaan doen, voordat ik altijd dat 'eeuwige talent' blijf. Misschien heeft de maatschappij gelijk...

Ineens schieten de woorden van John Lennon me te binnen, de woorden die op het dashboard van elke Wicked Camper in Australia staan geplakt: "Life is what happens to you while you're busy making other plans". Natuurlijk heeft de maatschappij geen gelijk, John Lennon heeft gelijk, John Lennon heeft namelijk altijd gelijk ( Yoko Ono daargelaten...) .
Ik blijf lekker doorstuderen! Minor, Master, de hele rambam!

 En daarna? Wereldreis! Om uiteindelijk natuurlijk wereldberoemd te worden, maar dat lijkt me logisch.

Goede voornemens hebben geen zin, "Life is what happens to you while you're busy making other plans", John Lennon zou het vast met me eens zijn geweest.